CST-SCENA - Taniec, dialog, człowiek, kultura - „na dwóch nogach/ bi(g)gender” - Weronika Pelczyńska, Magda Fejdasz
Zapraszamy na kolejny spektakl taneczny w ramach IV edycji Centralnej Sceny Tańca w Warszawie.
Blok programowy „Taniec, dialog, człowiek, kultura” definiuje taniec jako narzędzie komunikacji, przekazujące treści i idee, docierające do różnych poziomów wrażliwości widza. W ramach tego bloku pokażemy spektakle twórców młodego i starszego pokolenia, zespoły oraz duety, przedstawienia wykorzystujące różnorodne techniki ruchu: taniec współczesny, teatr fizyczny oraz sztuki pokrewne. Mamy nadzieję, że ta różnorodność pozwoli publiczności budować i wzbogacać własny alfabet sztuki tańca.
13 kwietnia 2023 roku zapraszamy na spektakl pt. „na dwóch nogach/ bi(g)gender” w wykonaniu i choreografii Weroniki Pelczyńskiej oraz Magdy Fejdasz.
„na dwóch nogach/ bi(g)gender”
To choreografia rozumiana jako akt konstruowania (non)sensów.
To performatywna analiza sprawczości ciała.
To sceniczny eksperyment na bycie jednym.
To badanie podmiotowości jako źródła równowagi.
Tytuł spektaklu odnosi się do związków frazeologicznych w języku polskim i angielskim: „stanąć na nogi (złapać równowagę)” - dojść do siebie, odzyskać siły, pozbierać się, uniezależnić się. A także do tego, co zaprojektowane w kostiumie - płci widzianej jako obiekt, który ożywiony nabiera znaczeń. Widz tego spektaklu jest świadkiem osobliwej wiwisekcji, w której dwie choreografki ożywiają gigantyczny garnitur. Kostium staje się przestrzenią i celem ich interakcji. Ich działanie to ciągła rewizja anatomii, organizacja motoryki od podstaw i badanie zależności między ciałami, pojęciami, wielkościami. Towarzysząca działaniu choreograficznemu muzyka została skomponowana na cztery ręce i pianino.
„Na dwóch nogach” jest kontynuacją rozpoczętego przez autorki w 2019 roku kolektywnego badania idei siostrzeństwa w tańcu, choreografii i improwizacji kontaktowej.
Obiekt garnitur bi(g)gender powstał w ramach tworzenia kolekcji costYOUme / YOUniform w 2017 roku w Belgii na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii. Jest to jedna z sylwetek z wciąż otwartego zbioru kostiumów performatywnych, w których granice pomiędzy tożsamościami są zakwestionowane i przewartościowane tworząc transgresywne sylwetki składające się na mapę wizualnych tożsamości. Do tej pory powstało 15 takich kostiumów. Obiekt bi(g)gender nawiązuje do modowego typu androgyna, czyli połączenia cech męskiej i kobiecej fizyczności, które spotykają się w symbolicznej harmonii dwoistości. Przy tworzeniu tej piktogramowej sylwetki została użyta graficzna reprezentacja tożsamości, które wyrażają się w wybranej formie i kolorze kostiumu. To, co na obrzeżach ciała, czyli abiekt w postaci różowego marginesu w formie lampasu jest przeciwstawione kolorowi krwi menstruacyjnej użytej w części core. Wybór formy wyłonił się ze zjawiska „penis envie” i tego jak kobiety w garsonkach wchodzą w męską rolę, żeby móc odzyskać (nie-swój) głos, przez co garnitur staje się jedynym prawdziwym ubraniem. Natomiast skala miała umożliwiać użycie kostiumu zarówno przez jedną jak i dwie osoby, bez efektu dominacji zarówno wizualnej jak i funkcjonalnej. Dzięki czemu w spotkaniu tym biorą udział kształtujące i samostanowiące podmioty, które w harmonii przesuwają granicę. W takiej kondycji podmiot może osiągnąć bliskość z Innym, jedynie jeżeli będzie gotowy na zrzeczenie się swojej pojedynczości. W takiej figurze pojawia się opcja na inny charakter podmiotowość, która nie opiera się na zamykaniu i umacnianiu granic, lecz na współodczuwaniu i siostrzeństwie.
Muzyka do spektaklu została skomponowana na cztery ręce i pianino. Utwór został nagrany z wnętrza pianina, rejestrując jego mechanikę i materialność.
Twórczynie i twórcy:
kostium: Monika Nyckowska
muzyka: Natan Kryszk (kompozycja i wykonanie), Aleksander Żurowski (realizacja i wykonanie nagrania)
choreografia i wykonanie: Weronika Pelczyńska, Magda Fejdasz
Specjalne podziękowania dla Patrycji Kowańskiej, Moniki Szpunar, Klaudyny Schubert, Jakuba Odzioby, Agnieszki Orlińskiej, Bożeny Zaremby i Centrum w Ruchu.
Spektakl powstał w ramach projektu rezydencyjnego Krakowskiego Teatru Tańca „Rollercoaster. Młodzi kreatorzy wrażeń”, zrealizowanego przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego.
zdjęcia: Monika Stolarska
Natan Kryszk – saksofonista, malarz i rzeźbiarz. Współzałożyciel tria Pokusa (Olter/Bryndal/Kryszk), które występowało na wielu festiwalach, takich jak Off Festiwal, Jazz nad Odrą, Niewinni Czarodzieje, Jazz Jantar, czy Unsound, oraz na deskach wielu klubów. Uczestniczy w tworzeniu warszawskiej sceny improwizowanej, m.in w Warszawskiej Orkiestrze Improwizowanej Ray’a Dickaty’ego. Jako rzeźbiarz współpracuje z Grupą Nowolipie, Pawłem Althamerem, Józkiem Gałązką, Adą Rączką. Autor muzyki do spektakli teatralnych i tanecznych Irada Mazaliacha, Justyny Sobczyk, Teatru 21, Darii Kopiec, Marty Ziółek, Weroniki Pelczyńskiej i Patrycji Kowańskiej.
Magda Fejdasz - aktorka - tancerka, choreografka. W 2013 ukończyła Akademię Sztuk Teatralnych w Krakowie, Wydział Teatru Tańca w Bytomiu. Brała udział w programie Teatr Formy - Działania Performera odbywającym się w Krakowie i Bergen, prowadzonym przez Ole Martina Meland (Carte Blanche, Norwegia) a także Choreo Lab Warszawa- Zurich - warsztatach dla młodych tancerzy i choreografów z Polski i Szwajcarii (Centrum w Ruchu). Stypendystka programu twórczego TanzMedienAkademie w Bauhaus Universitat (Weimar 2010). W 2016 r. otrzymała Stypendium Twórcze Miasta Przemyśl. Współpracuje zarówno z teatrami instytucjonalnymi, kolektywami twórczymi jak i niezależnymi artystkami m.in. z Teatrem Kochanowskiego w Opolu, Teatrem Łaźnia Nowa w Krakowie, Teatrem Powszechnym w Warszawie, TR Warszawa/ Muzeum POLIN, Komuną/Warszawa i kolektywem dotcompany, Centrum w Ruchu oraz Martą Ziółek, Renatą Piotrowską, Pamelą Leończyk czy Darią Kopiec. Współpracuje również z artystkami i artystami innych dziedzin współtworząc projekty video, instalacje performatywne i teledyski. Współtworzy inicjatywę choreograficzną praktyk siostrzeństwa.
Monika Nyckowska - scenografka, autorka kostiumów i architektka. Absolwentka Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Anwterpii - jej dyplomowa kolekcja kostiumów otrzymała wyróżnienie oraz nominację do nagrody Hugo Roalandt’a. Skończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej oraz Wydziale Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie gdzie jest doktorantką. Za dyplomowy projekt scenografii i kostiumów do Wiśniowego sadu A. Czechowa pod kierunkiem prof.Marcina Jarnuszkiewicza otrzymała nagrodę im. Jerzego Moskala w 2013 roku. Studiowała również na kierunku scenografii w École Nationale Supérieure d’Architecture de Paris-La Villette. Jest absolwentką Gender Studies na Polskiej Akademii Nauk.
Jako scenografka i kostiumografka współpracowała z przy produkcjach teatralnych i telewizyjnych z takimi reżyserami jak Agnieszka Glińska, Agnieszka Lipiec-Wróblewska, Janusz Opryski, Elżbieta Depta i Aleksandra Jakubczak. Tworząc scenografie pracowała między innymi w Teatrze Wielkim Operze Narodowej, Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, Teatrze Studio, Teatrze Dramatycznym i TR Warszawa. Współtworzyła spektakle choreograficzne z Weroniką Pelczyńską. Pracowała w Troubleyn/Jan Fabre w Antwerpii przy kostiumach do spektaklu Belgian rules/Belgium rules w reżyserii Jana Fabre. Brała udział w wystawie podczas II Festiwalu Nowej Scenografii w Centrum Scenografii Polskiej w Muzeum Śląskim oraz w wystawie Capita M w Antwerpii.
Weronika Pelczyńska - absolwentka Eksperymentalnej Akademii Tańca Współczesnego SEAD w Salzburgu, Politechniki Warszawskiej (Wydział Inżynierii Produkcji oraz Wydział Zarządzania) oraz Uniwersytetu Warszawskiego (Instytut Kultury Polskiej). Stypendystka programów: DanceWEB 2013 ImpulsTanz, Carte Blanche 2013,Alternatywnej Akademii Tańca 2017 i 2019, Instytut Adam Mickiewicz w 2021 oraz Miasta Stołecznego Warszawa w 2022. Jako tancerka i performerka współpracowała z twórcami w Polsce, Niemczech, Austrii, Francji czy Chorwacji. Od 2010 roku przygotowuje choreografię dla teatrów dramatycznych, filmów, teledysków i reklam. Od 2011 roku prowadzi indywidualne i kolektywne projekty artystyczne m.in. „Europa. Śledztwo”, „it will come later”, „kula”, „still standing”, „Kuliści”, „Wędrujący Uniwersytet Muranowski: Miasto w Ruchu”. W latach 2018-2020 związana z międzynarodowym kolektywem iCoDaCo. Wykładowczyni Akademii Teatralnej w Warszawie. Współtworzy Centrum w Ruchu oraz inicjatywę praktyk siostrzeństwa. W praktyce choreograficznej interesuje ja budowania tego, co wspólne przy jednoczesnym wzmacnianiu tego, co indywidualne. Taniec jest dla niej kanałem społecznej emancypacji z płciowych, historycznych, kulturowych i rasowych stereotypów. Jest zwolenniczką powrotu do ciała jako źródła niekończącej się inspiracji, kreatywności oraz odrodzenia.
Projekt: Centralna Scena Tańca w Warszawie edycja IV
Kuratorka: Katarzyna Stefanowicz
Współfinansowanie: Miasto st. Warszawa
Dostępność:
*pętla indukcyjna
